De effectiviteit van toegangsbewijzen voor bijeenkomsten als infectiepreventie maatregel
Tijdens de COVID-19 pandemie is in korte tijd een model ontwikkeld om de effectiviteit van het gebruik van QR codes (als toegangsbewijs) op het reproductiegetal te schatten. Dit model had een aantal aannames die tijdens de pandemie niet verder onderzocht konden worden, vanwege de beperkingen in de structuur van het model. De toepassing van het model geschiedde op basis van theoretische argumenten, waardoor het gezien werd als een van de meest controversiële maatregelen gedurende de pandemie.
Doel
In dit project zal het bestaande model verbeterd en uitgebreid worden om een kader te bieden voor het voorspellen van de effectiviteit van meerdere varianten van de aanpak ‘QR codes als toegangsbewijs’, om de verspreiding van pathogenen in de bevolking te beheersen.
Aanpak/werkwijze
Het model zal dynamisch gemaakt worden, zodat voorspeld kan worden op welke tijdsschaal effecten optreden. Daarnaast worden clusteringen van gevaccineerden en ongevaccineerden toegevoegd aan de reeds bestaande clustering op basis van leeftijd. De clustering zal zowel binnen de woonsituatie (huishoud setting) als in andere settingen (werk, evenementen) worden toegepast. Vervolgens wordt ook onderzocht hoe clustering op basis van vaccinatiestatus afhangt van clustering op basis van leeftijd. Hierbij wordt gebruik gemaakt van bestaande data.
Samenwerkingspartners
Het onderzoeksteam bestaat uit experts op het gebied van infectieziektemodellering (UMC Utrecht) en het ontwikkelen van wiskundige modellen op het gebied van aard- en veiligheidswetenschappen (TU Delft). Beschikbare databronnen worden geïdentificeerd in samenwerking met het Nederlandse samenwerkingsplatform `Data Analytics and Modelling for Pandemic Preparedness’, geleid door het RIVM.
(Verwachte) resultaten
Door het model te verbeteren, zal er een goed en flexibel model beschikbaar zijn waarmee de effectiviteit van de zeer omstreden maatregel in de toekomst veel beter onderzocht kan worden. Met het verbeterde model zullen ook de effecten van onzekerheid in modelparameters op voorspelde effectiviteit van interventies beter gekwantificeerd kunnen worden. Dit zal beleidsmakers en andere wetenschappers helpen bij een mogelijke toekomstige pandemie. De resultaten van dit project worden eind 2025 verwacht.