Development of validated organotypic in vitro models leading to improved therapy of skin cancer.
Producten
Auteur: Commandeur S, Ho SH, de Gruijl FR, Willemze R, Tensen CP, El Ghalbzouri A
Magazine: Experimental Dermatology
Auteur: Commandeur S, de Gruijl FR, Willemze R, Tensen CP, El Ghalbzouri A
Verslagen
Eindverslag
Voor de ontwikkeling van in vitro huidkankermodellen is een in dit project beschreven explanttechniek ontwikkeld. Huidtumoren, afkomstig van patiënten met huidkanker, groeien onder de juiste omstandigheden uit tot tumoren op een laag collageen ingezaaid met fibroblasten die dienstdoet als artificiele lederhuid. Biologische en histologische analyses lieten zien dat de tumoren een aantal belangrijke overeenkomsten met het bronmateriaal. Hiermee biedt het model reële mogelijkheden voor wetenschappelijk onderzoek naar het ontstaan van huidkanker en voor de ontwikkeling van gerichte therapieën. Tegelijkertijd onderbouwen de huidige resultaten de potentie van het model als alternatief voor dierproeven in het ontwikkelen en testen van nieuwe medicijnen.
Voor de ontwikkeling van in vitro huidkankermodellen is de in het project beschreven
explanttechniek gebruikt om huidtumoren afkomstig van niertransplantatiepatiënten met
huidkanker in kweek te brengen. Deze techniek omvat het uitgroeien van de keratinocyten
van primaire huidtumoren op een laag collageen ingezaaid met fibroblasten die dienstdoet
als dermaal equivalent.
De huidige resultaten wijzen er in de eerste plaats op dat het construeren van een in vitro
model voor het plaveiselcelcarcinoom technisch en biologisch haalbaar is. Op het vlak van
proliferatie, differentiatie en invasie vertoont het huidige model een aantal belangrijke
overeenkomsten met het bronmateriaal, bestaande uit primaire plaveiselcelcarcinomen. Om
het in vitro huidmodel op het gebied van invasiviteit en de daaraan gerelateerde
samenstelling van het basaalmembraan te verbeteren, wordt momenteel de invloed van
kankergeassocieerde fibroblasten en een volledig door deze fibroblasten geproduceerd
dermaal equivalent onderzocht. Daarmee biedt het model reële mogelijkheden voor
wetenschappelijk onderzoek naar de carcinogenese van het plaveiselcelcarcinoom en voor
de ontwikkeling van gerichte therapieën voor huidkanker. Tegelijkertijd onderbouwen de
huidige resultaten de potentie van het model als alternatief voor dierproeven in de
ontwikkeling van therapieën.