Immunological factors of implantation determining pregnancy outcome

Embryo innesteling is een complex proces, waarbij de communicatie tussen embryo en het baarmoederslijmvlies cruciaal is. Er is toenemend bewijs dat de functie van het baarmoederslijmvlies wordt bepaald door cytokinen, chemokinen en groeifactoren. In ons onderzoek maken wij gebruik van een in vitro model om de innesteling van een humaan embryo in de baarmoeder te onderzoeken. Wij maken hiertoe gebruik van baarmoederslijmvliescellen en humane embryo’s. Allereerst heeft het model ons in staat gebracht om de ontwikkeling van humane embryo's te onderzoeken. Goed ontwikkelende embryo’s hebben meer cellen en zijn chromosomaal stabieler dan de minder goed ontwikkelende embryo’s. Wij hebben de concentraties van 14 verschillende factoren, van belang tijdens de innesteling, in het model gemeten en gerelateerdt aan de ontwikkeling van een embryo tot dag 8 in vitro. Zoals verwacht, ontwikkelt slechts een minderheid van de embryo’s (25%) zich goed tot dag 8. De bepaling van de innestelingsfactoren laat zien dat een slecht ontwikkelend embryo in staat is om de concentratie van verschillende factoren te verminderen in vitro. Bij een goed ontwikkelend embryo gebeurt dit niet. Deze uitkomsten suggereren een mogelijk bestaand mechanisme van natuurlijke embryoselectie. Een dergelijk mechanisme zou ervoor kunnen zorgen dat embryo's van slechte kwaliteit niet innestelen en dus miskramen voorkomen. Om dit te onderzoeken, hebben we onderzoek verricht met baarmoederslijmvlies van patienten met herhaalde miskramen (meer dan 3 miskramen). Het blijkt dat het baarmoederslijmvlies van deze patienten minder goed georganiseerd is en dat het anders reageert op signalen van embryo's. De cellen ondersteunen, meer dan de cellen van normaal vruchtbare patienten, de innesteling bovenmatig. De resultaten ondersteunen de hypothese van een mechanisme van natuurlijke embryo selectie en suggereren tevens dat een verstoord mechanisme kan leiden tot herhaalde miskramen. Het ontrafelen van het exacte mechanisme, kan op termijn leiden tot een therapeutische interventie. Daarvoor is het nu nog te vroeg.