Prescription of Antibiotics in pRimary CAre; a focus on immigrant communities in Rotterdam (PARCA)

Het doel van de PARCA-studie was om het onjuist voorschrijven van antibiotica door huisartsen aan patiënten met een migratieachtergrond te verminderen.

De PARCA-studie bestond uit drie onderdelen:

1. Het opstellen van wijkprofielen in Rotterdam. Voor 14 gebieden in Rotterdam analyseerden de onderzoekers het aantal antibioticavoorschriften en bekeken ze wat de kenmerken van die gebieden zijn.
2. Een kwalitatieve studie. Er zijn groepsdiscussies gehouden met mensen met en zonder een migratieachtergrond. De discussies gingen over hun kennis over antibiotica(resistentie), therapietrouw, en ervaringen met de huisarts. Ook zijn er diepte-interviews met huisartsen en apothekers gehouden. Deze gingen over de ervaren druk om antibiotica voor te schrijven en ervaren barrières voor terughoudend voorschrijfgedrag.
3. Een op maat gemaakte interventie voor huisartsen en patiënten met een migratieachtergrond, gericht op vermindering van het aantal onjuist voorgeschreven antibiotica. Deze is geëvalueerd in een gecontroleerde voor-na studie.

Het Erasmus MC, de GGD Rotterdam-Rijnmond en Pharos voerden dit onderzoek samen uit.

Er zijn 3 Rotterdamse gebieden waar het aantal antibioticavoorschriften hoog was. In deze gebieden hebben de meeste inwoners een migratieachtergrond. Ook hebben inwoners hier gemiddeld een lagere sociaal economische status (SES) en een lager inkomen dan in de andere gebieden.

Uit de diepte-interviews blijkt dat huisartsen vaak lastige situaties ervaren bij het voorschrijven van antibiotica aan patiënten met een migratieachtergrond. Dit komt door de beperkte tijd tijdens een consult, taalbarrières en een gebrek aan informatiemateriaal in verschillende talen. Hierdoor schrijven huisartsen soms onnodig antibiotica voor.

Deelnemers van de groepsdiscussies waren terughoudend met het gebruik van antibiotica. Binnen de groepen waren de verschillen wat betreft houding, ervaring en kennis over antibiotica groter dan de verschillen tussen de groepen.

De onderzoekers ontwikkelden meerdere interventieonderdelen: een communicatietraining en een e-learning voor huisartsen, en begrijpelijk patiëntmateriaal in meerdere talen. Hierdoor verbeterden de kennis en vaardigheden van huisartsen op het gebied van effectief en cultuursensitief communiceren. Maar er was geen direct effect op het antibioticavoorschrijfgedrag. 

Continue aandacht voor communicatievaardigheden is van belang. Net als het faciliteren van goede vertaalmogelijkheden tijdens het consult.

De volgende beperkingen hadden mogelijk invloed op de resultaten van dit onderzoek:

• De onderzoekers konden de deelnemende huisartsen niet willekeurig toewijzen aan de interventie- en de controlegroep. 
• Ze konden geen data verzamelen over het aantal ingeschreven patiënten per huisarts.
• Er waren geen data beschikbaar over relevante patiëntkenmerken.
• Het antibioticavoorschrijfgedrag van huisartsen werd beïnvloed door de COVID-19 pandemie. Huisartsen zijn tijdens en na de pandemie significant minder antibiotica gaan voorschrijven.