Verstandig Kiezen bij Behandeling Buikvliesontsteking
Patiënten met een ernstige buikvliesontsteking worden veelal met spoed geopereerd om de oorzaak ervan weg te nemen. Bij een deel van de patiënten die zijn geopereerd, is echter ook na de operatie de buikvliesontsteking nog (gedeeltelijk) aanwezig, wat herstel belemmert. Tijdige herkenning hiervan is essentieel om verdere complicaties te voorkomen. In deze studie is een beslisregel ontwikkeld op basis van verschillende variabelen die dagelijks op de intensive care na een operatie gemeten worden, zoals hartslag en laboratoriumwaarden. Hierdoor kunnen patiënten worden geclassificeerd in risicocategorieën waar een passend behandeladvies uit voort komt. Bij patiënten met een laag risico score kan hierdoor worden afgezien van aanvullend onderzoek, terwijl bij patiënten met een hoog risico score geadviseerd wordt om direct aanvullend CT onderzoek te doen of zelfs een operatie uit te voeren. Hierdoor kan een persisterende buikvliesontsteking tijdig worden behandeld, maar ondergaan patiënten niet onnodig vaak aanvullende CT-scans of operaties.
De resultaten van de RELAP, ERIS en SEPAR studies en de resultaten van de modificaties die in het huidige project zijn onderzocht zijn de onderleggers voor een Verstandig Kiezen beschrijving, die onderdeel kan uitmaken van een toekomstige richtlijn Behandelstrategie Buikvliesontsteking. Uiteindelijk zal met het Verstandig Kiezen product een efficiënte inzet van de re-operatie op indicatie, en daarmee een optimale reductie van zorgconsumptie met geassocieerde kostenbesparing zoals is gecalculeerd in eerdere rapporten, kunnen worden behaald.
Hoofdstudie
Bekijk de bijbehorende hoofdstudie van dit VIMP (Verspreidings- en Implementatie Impuls) project.
Verslagen
Eindverslag
De ontwikkelde beslisregel bestaat uit de volgende variabelen: het aantal dagen na de operatie, de noodzaak tot het gebruik van medicijnen om de bloeddruk in stand te houden, hartfrequentie, bloeddruk, ademfrequentie en de ontstekingswaarde CRP. Deze variabelen werden dagelijks gemeten bij de patiënten, waarbij een aantal punten per variabele werd toegekend. Het totaal aantal punten werd gecategoriseerd in drie risicocategorieën: laag risico, middelmatig risico en hoog risico. Deze score werden gebruikt om de waarschijnlijkheid op persisterende buikvliesontsteking per dag in te schatten. Patiënten met een score in de laag risico groep bleken 3% kans te hebben om op dat moment persisterende buikvliesontsteking te hebben, terwijl dit in de middelmatig risico score groep 19% en in de hoog risico score groep 54% was. Aangezien in de laag risico score groep 97% correct werd gediagnosticeerd dat er geen sprake was van persisterende buikvliesontsteking, kan bij deze patiënten worden afgezien van aanvullend onderzoek. De 19% kans in de middelmatig risico groep kan reden geven om dit aanvullend onderzoek wel te verrichten, afhankelijk van de inschatting van de behandelend arts, of de meting na 12 tot 24 uur te herhalen. In de hoog risico groep had 54% persisterende buikvliesontsteking, waardoor patiënten met een score in deze categorie sowieso een aanvullende CT scan nodig lijken te hebben om een persisterende buikvliesontsteking aan te tonen dan wel uit te sluiten.